De lente ontwaakt

 

Woensdag wisseldag

Buiten schiet het niet erg op, aan de andere kant van het raam is het somber en nat of helder, koud en ligt er nog steeds meer sneeuw dan me lief is, ook de tuin ligt er nog troosteloos bij.
Ik ga binnen aan de slag! Al dagen heb ik voorjaarskriebels en vandaag geef ik er aan toe.

Deze kussenhoezen en andere spulletjes mogen aan hun zomerslaap beginnen.

 

Frisse voorjaarskleuren wit, geel, blauw en groen, nemen het over.

 

Leuke doos gevonden bij de bloemist

 

Ik hou van de wisseling van de seizoenen en ben daarom blij dat ik in Nederland woon! Als de eerste lentebloeiers hun kopjes boven de aarde uitsteken dan vind ik dat net zo mooi als wanneer de blaadjes vallen.
Maar dit jaar wacht ik meer dan andere jaren ongeduldig op het voorjaar.

Narcissen zijn een goed begin.

 

Een zonnig toverstafje vol voorjaar zwaaide door de woonkamer

 

Groetjes van Carina

Voorjaarsbloeiers

Tja daar wilde ik jullie mee verrassen alleen was vanmorgen de wereld weer verstopt onder een witte deken.

Eigenlijk ben ik de sneeuw beu maar het levert 's morgens wel deze mooie plaatjes op. En kijk eens naar de groene sprietjes die boven de sneeuw uitsteken, ze laten zich niet tegenhouden, het voorjaar komt er aan.
En de voorjaarsbloeiers die houden jullie tegoed.

 

Fijne dag allemaal,

Zonnige sneeuw groet van Carina

Weggooien ....

Een kunst op zich en ik ben er geen ster in. Bij aardewerk, porselein of glas moet ik realistisch zijn. Is het te lijmen, doe ik er nog iets mee. Nee, dan weg ermee. Helaas dat stadium bereik ik meestal niet. Alleen wanneer iets in tig scherven ligt is het makkelijk om de restanten weg te gooien maar anders kan ik geduldig aan tafel zitten met een krant, scherven en lijm en dan maar passen en meten. Het resultaat is niet altijd even mooi want ook lijmen is een kunst op zich, daar ben ik inmiddels wel achter.

Het vervelende is dus dat ik in de schuur en op zolder pakketjes, gewikkeld in allerlei soorten papier, heb liggen waarvan de inhoud meestal een verrassing is en op betere tijden wacht.

Behalve dat ík dit doe, deden mijn grootmoeder en moeder precies hetzelfde.
Ik heb dus ook geërfde scherven.
Het pakket in het rode papier is zo'n erfstuk en leverde deze Delfts blauwe schervenverzameling op.

 

 

De fruitschaal is door mijn moeder ooit met bizonkit gelijmd, daardoor zitten er die lelijke bruine vlekken op.
Ik weet nog hoe en wanneer de schaal brak. Ik was een jaar of zes/zeven en liet mijn moeders huishoudportemonnaie (ja ja die had je toen nog) erop vallen, niet de inhoud ;-) maar de metalen knip was de boosdoener. Ik schrok me wild maar mijn moeder zei: "Daar kan jij toch niets aan doen, niet huilen hoor, ik lijm hem wel". Hij heeft nog jaren als fruitschaal gediend.
Ik ga hem weer neerzetten, zonder bruine vlekken!
De zilveren beugel kan er gelukkig af, dan laat ik de schaal in warm water met wasmiddel weken om de oude lijmlaag op te lossen (volgens een tip).
Kan ik weer een uurtje puzzelen!

 
 

Het lampje pfffffff nu even geen beginnen aan, nog maar even terug in het papier. Grappig hé dat kartonnetje dat een druipend kaarsje moet voorstellen?

 
 


Het vaasje is niet mooi gelijmd maar als ik het op een goede manier, gevuld met bloemen neerzet, vallen de barstjes niet meer zo erg op.